
Katastrofa w Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej 26 kwietnia 1986 roku to największa katastrofa w historii energetyki jądrowej i jedna z największych katastrof przemysłowych XX wieku.
Czarnobyl leżał wtedy na terenie Związku Radzieckiego i to władze tego kraju decydowały o tym, co i kiedy podać do publicznej wiadomości. A w swoich komunikatach Sowieci byli bardzo oszczędni. O tym, że doszło do awarii, dowiedzieliśmy się dzięki Szwedom, którzy pierwsi zaobserwowali chmurę radioaktywną nad Skandynawią. W tym samym czasie rejestratory w Mikołajkach zanotowały podwyższony poziom promieniowania. Skażenie było 550 tys. razy silniejsze niż zwykle. Był 28 kwietnia 1986 roku. Dwa dni po wybuchu.
Czarnobylska Elektrownia Jądrowa im. Włodzimierza Iljicza Lenina leży w pobliżu miasta Prypeć na Ukrainie. Budowa elektrowni rozpoczęła się w latach 70. XX wieku, a w jej skład wchodziły cztery reaktory.
Główną przyczyną katastrofy były błędy konstrukcyjne reaktora skonstruowanego do celów wojskowych (produkcja plutonu). Przyczyną wtórną były błędy proceduralne.
25 kwietnia 1986 personel obsługujący czwarty blok energetyczny prowadził przygotowania do testu, który miał zostać przeprowadzony następnego dnia. Konieczność przeprowadzenia eksperymentu wynikła ze zmian w projekcie, które nie zostały wcześniej przetestowane. Eksperyment powinien być przeprowadzony dwa lata wcześniej, jednak wówczas jego wykonanie zagrażało przedterminowemu oddaniu reaktora do eksploatacji, więc odłożono go na później, łamiąc jeden z przepisów eksploatacji reaktorów. Test miał wykazać, jak długo w sytuacji awaryjnej, po ustaniu napędzania turbin generatorów parą z reaktora, będzie w stanie dalej produkować wystarczającą ilość energii elektrycznej dla potrzeb awaryjnego sterowania reaktorem. 26 kwietnia o godzinie 01:24 wzrost ciśnienia znajdującej się w reaktorze pary wodnej doprowadził do pierwszej eksplozji pary, która wysadziła ważącą 1200 ton osłonę biologiczną (antyradiacyjną) pokrywającą reaktor. Następnie doszło do drugiej, nieco większej eksplozji wodoru i tlenu, która zniszczyła budynek czwartego reaktora.
W wyniku przegrzania reaktora doszło do wybuchu wodoru, pożaru oraz rozprzestrzenienia się substancji promieniotwórczych.
W wyniku awarii skażeniu promieniotwórczemu uległ obszar na pograniczu Białorusi, Ukrainy i Rosji, a wyemitowana z uszkodzonego reaktora chmura radioaktywna rozprzestrzeniła się po całej Europie.
Po katastrofie wyznaczono zamkniętą strefę buforową mierzącą 2,5 tysiąca km² i wysiedlono z niej wszystkich mieszkańców. W efekcie skażenia ewakuowano i przesiedlono ponad 350 000 osób.
Strefa wokół Czarnobyla do dziś jest zamknięta. Obowiązuje tam surowy zakaz przebywania. Pomimo to w domach w okolicznych wsiach można spotkać nielegalnych mieszkańców, utrzymujących się z rolnictwa, zaś wycieczki z całego świata zwiedzają swobodnie to miejsce. Elektrownia atomowa w Czarnobylu stała się atrakcją turystyczną, a ukraińskie władze otworzyły strefę dotąd zamkniętą po katastrofie w 1986 roku.
Bezpośrednio w wyniku katastrofy czarnobylskiej i akcji ratowniczej zginęło 31 osób. Według niektórych badań około 600 tys. ludzi na całym świecie narażonych zostało na podwyższoną dawkę promieniowania, równoważną dwóm zdjęciom rentgenowskim. Liczbę zgonów z powodu nowotworów, jakie rozwinęły się u osób silnie napromieniowanych, oszacowano na około 4 tys.
W listopadzie 2016 roku nad zniszczony przez wybuch reaktor nr 4 nasunięto nową osłonę w postaci stalowej arki, która pokryła stary sarkofag, chroniący to niebezpieczne miejsce przez 30 lat.

Łukowo sklepiona osłona ma 257 metrów szerokości, 162 metry długości
i 108 metrów wysokości – co oznacza, że jest wyższa od Statui Wolności
w Nowym Jorku. Cała konstrukcja waży 36 tysięcy ton. Przewiduje się, że
będzie pełnić swą funkcję przez co najmniej 100 lat.
-
Tomasz Kuczyński wyruszy na wyprawę na Gasherbrum 2 (8035m)
-
Od listopada osoby pracujące na własny rachunek będą mogły ubiegać się o zasiłek
0